Ով է վերջապես հովանավորում 7.2 տրիլիոն դրամի հասնող խաղադրույքների ընդունման բիզնեսը և կարո՞ղ են արդյոք աղքատսցող երկրի մոլախաղի մասնակիցները 2.5 մլրդ դոլարի խաղադրույքներ կատարել։ Հարցի վերաբերյալ կան մի քանի հանգույցներ։

Եթե մեզ թվում է, թե մեր կիսաձայն, ծույլ ու մշտապես անկազմակերպ աջակցությամբ կարողանալու ենք օգնել Բաքվի բանտերում տանջամահ արվող մեր հայրենակիցներին, ապա չարաչար սխալվում ենք...

էս ձյունը եկել է փետրվարին, կրկնում եմ՝ փետրվարին, ոչ թե մայիսին կամ հոկտեմբերին, որ սենց շոկ առաջացներ ու ողջ քաղաքը կոլափսի մեջ գցեր: Եկածն էլ մի 10-15 սմ ձյուն է...

Հայկական «Ռուհնամայի» պրեզենտացիայից հետո եղավ ծաղրանքի, ֆեյսբուքյան պոռթկման մեծ ալիք և, ցավոք, մի քանի հստակ քաղաքական ձևակերպումներ...

Նախ` ի՞նչ է նշանակում բոյկոտ: Դասական իմաստով, բոյկոտ նշանակում է ինչ-որ մեկի հետ հարաբերություններ խզել` այդ մեկին մեկուսացնել: Ցավոք, բնակչության և հասարակական տրանսպորտի միջև չկա հարաբերությունների խզում, տրանսպորտը մեկուսացված չէ: Երևանի մետրոպոլիտենն աշխատում է, այնտեղ բոյկոտի մասին չեն էլ լսել: Ավտոբուսներն ու տրոլեյբուսները ևս մեկուսացված չեն: Վերջիններիս ուղևորներին կարելի է բաժանել մի քանի խմբի:

Թրքահպատակ անամոթը , երբ դեռ ընդամենը «քայլող» պատուհաս էր, նոր էր սկսել ազգի հետ իր լկտի խաղը, պատեհ ու անպատեհ բարբաջում էր` «Ժողովուրդը տուգանքի մատերիալ չէ»: Հետո եղավ այն, ինչ եղավ:

Այս տրոլեյբուսն, ամենայն հավանականությամբ, արտադրվել է մինչև 1982 թվականը Սարատովի մարզի Էնգելսկ քաղաքի Ուրիցկու անվան գործարանում:

Իմ կանխատեսմամբ՝ Հայաստանում հասունանում է շատ ավելի խորքային մի պոռթկում, քան սովորական իշխանափոխությունը։ Դա կարող է լինել ավելին, քան նույնիսկ հեղափոխությունը։ Հանրային կյանքի տարբեր ոլորտների տարբեր դրսևորումները և այլ ցուցիչներ վկայում են, որ տեղի է ունենում ուշացող անխուսափելին. հասարակությունը սկսում է վիրավորվել...

Հարգելի քաղաքական գործիչներ՝ հատկապես ընդդիմադիր, Հայաստանում ծավալվող սոցիալական բնույթի դժգոհությունների ալիքի քաղաքականացումը ձեր և միայն ձեր պարտականությունն է, եթե կուզեք՝ աշխատանքային պարտականությունը: Եթե կա սոցիալական դժգոհություն, պարտադիր չէ և նույնիսկ հակացուցված է դրա քաղաքականացման ողջ բեռը, էլ չեմ ասում չքաղաքականացման մեղավորությունն ու կշտամբանքը դնել դժգոհություն արտահայտողի վրա, եթե դժգոհության արտահայտման քաղաքական էպիկենտրոնը, ի դեմս քաղաքական շարժման, քաղաքական բոյկոտի և քաղաքական հասցեականության, ձեր կողմից ձևավորված չէ:

Միանգամից նշեմ, որ Երեւանի ավագանու ընդդիմության կողմից նախաձեռնած եւ քաղաքացիների զգալի հատվածի աջակցությանն արժանացած հասարակական տրանսպորտի, ինչպես նաեւ սոցիալական մյուս ոլորտների թանկացման դեմ դժգոհությունների ու բոյկոտի կազմակերպումը դիտում եմ միջոց՝ Արցախն ու մեր զինվորներին գլխատած, միջազգային հարթակներում Հայաստանը մեկուսացրած, դաշնակիցների ու թշնամիների մոտ ամենօրյա ռեժիմով պետությանը նվաստացնող ու ստորացնող ազգակործան քայլարածից ազատվելու հնարավորություն։